Dagboek van Rens en Bo

Nu ik niet meer 'alleen' ben in NZ is dit dagboekje niet meer alleen van mij maar ook van Rens. Maar we beleven toch hetzelfde :) dus er is nog geen hoge nood om rensvanderlinde.waarbenjij.nu aan te maken. Al 1,5 week geleden, op zondag, kwam Rens aan in Chch. Hij was snel door de douane heen, ik zat nog half te slapen en hij stond al voor me.. Zaterdag had ik al een mooie Nissan Pulsar CJ-II gehuurd waarmee ik naar het vliegveld was gereden. Dus de baggage achterin en op naar het hostel en daarna de stad in. Maar in Chch is niet zoveel te beleven dus maandag al naar het altijd mooie Akaroa. Gelukkig is het altijd mooi daar want het regende pijpenstelen. En niet even maar 24 uur per dag. Normaal trekken we ons niks van regen aan, maar het is vakantie dus zijn we na een nacht in een 150 jaar oud huis verder gereden naar lake Tekapo. Omdat het nog steeds regende konden we de lokroepen van zowel de Subway als het trekkermuseum in Geraldine niet weerstaan. Eenmaal bij lake Tekapo aangekomen vonden we een mooi YHA hostel, er liepen alleen wel erg veel aziaten. Ons plan om naar Mt. Cook village te gaan hebben we ook maar laten zitten want hoe een wolk er van binnen uit ziet weten we wel. Normaal gesproken vind je mooi weer hier in het noorden, maar we willen naar de boerderij, dus gaan we naar het zuiden. Om bij de boerderij te komen moeten we langs Dunedin. Het blijkt uiteindelijk een hele toer om daar te komen, want door de hevige regenval is het wegdek op sommige plaatsen 'een beetje' aangetast of ligt er een halve berg op de weg. Maar de Pulsar rijdt lekker door dus we trekken ons niks aan van wegversperringen en komen veilig in Dunedin aan. Ook hier weer een leuk hostel (groot) wat gehuisvest is in een voormalig ziekenhuis. In het mortuarium is de tv kamer.. In Dunedin hebben we 1 dag en hoe kan je die beter besteden dan naar een chocoladefabriek en een bierbrouwerij te gaan? Nou ja wij wisten het niet dus hebben we dat maar gedaan en het was zeker wel geslaagd! 's Avonds zijn we nog naar de bios geweest op the Octagon (het centrum van Dunedin). Zoveel beenruimte hebben we nog nooit gehad! De volgende dag was het tijd om weer naar het mooie Benhar te vertrekken. Onderweg zagen we al dat er veel boerderijen compleet onder water stonden, wat een ravage. Overal dreven balen kuilvoer en we hoorden later dat er ook dieren verdronken waren. Dit was op 'onze' boerderij gelukkig niet het geval al stond er wel een flink stuk (50 ha ongeveer denken we) onder water. Het leven op de boerderij bevalt ons allebij goed, maar morgen 'moeten' we helaas weer vertrekken, op naar Invercargill, ongeveer 150 km hier vandaan.